In het ontwerp van de derde fase van het EU ETS heeft het vraagstuk carbon leakage een belangrijke rol gespeeld. Door verstrekking van gratis emissierechten aan sectoren die geacht werden bloot te staan aan het risico van carbon leakage werd via het EU ETS geprobeerd een restrictief klimaatbeleid te combineren met bescherming van energie-intensieve industrieën tegen hoge CO2-kosten, die hun concurrentiepositie zou kunnen schaden. Nu, in de aanloop tot de tussentijdse evaluatie (Mid-Term Review) van de carbon leakage-lijst in 2014, blijkt dat veel van de sleutelaannamen die zijn gebruikt bij opstelling van de huidige lijst van sectoren die gratis emissierechten ontvangen verouderd zijn. In de evaluatie van 2009 werd aangenomen dat:
Deze studie toont aan dat gebruik van reëlere aannamen met betrekking tot prijs, aanbod en handelscondities zouden leiden tot een forse vermindering van het aantal sectoren dat in aanmerking komt voor additionele gratis emissierechten. Een nieuwe beoordeling wijst uit dat als de toekenning in 2009 gebaseerd was op reëlere aannamen, het percentage sectoren dat geacht werd bloot te staan aan het risico van carbon leakage niet meer 60% zou bedragen, verantwoordelijk voor 95% van industriële emissies, maar slechts 33%, verantwoordelijk voor niet meer dan 10% van emissies.