Alhoewel de sector verkeer en vervoer de afgelopen decennia veel schoner is geworden, met name dankzij de Euronormen voor wegvoertuigen, illustreert de dieselgate-affaire dat de emissies van vooral NOx in de praktijk nog veel minder hard dalen dan de normen. Daarnaast is de toepassing van itlaatgasnabehandelingstechnieken voor binnenvaart- en zeeschepen minder ver gevorderd dan voor wegvoertuigen en duurt het langer voor schone technieken in de vloot doordringen vanwege de lange levensduur van de vaartuigen. Mede hierdoor blijft de sector verkeer tot 2030 verreweg de grootste bron van NOx- en PM2,5-emissies in Nederland.
Daar komt bij dat de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) richtnormen voor luchtkwaliteit hanteert die voor fijnstof circa een factor twee lager liggen dan de huidige Europese wettelijke luchtkwaliteitsnormen. Mede naar aanleiding hiervan heeft de Europese Commissie (EC) in 2013 de ‘Clean Air Policy Package’ geadopteerd, waarin het streven is om toe te werken naar de WHO-richtnormen en ook nieuwe luchtkwaliteitsnormen voor de periode tot 2030 worden aangekondigd.
In het Regeerakkoord is aangegeven dat het kabinet een nieuw actieplan opstelt dat zich richt op een permanente verbetering van de luchtkwaliteit. Met het oog hierop onderzoekt het Planbureau voor de Leefomgeving wat de Nederlandse Rijksoverheid zou kunnen doen om tot en met 2030 blootstelling van Nederlanders aan PM2,5, NO2 en EC (elementair koolstof) te verminderen. Op verzoek van het PBL heeft CE Delft dit rapport opgesteld met daarin kosten, effecten en kosteneffectiviteiten van vijftien maatregelen binnen de sector verkeer en vervoer om de uitstoot van PM2,5, NOx en EC te verminderen. De lijst met maatregelen is opgesteld in afstemming met verkeersexperts bij PBL en CE Delft.