Rapport

Potential of Ammonia as Fuel in Shipping

Binnen het brede spectrum van technologieën en brandstofoplossingen die scheepsontwerpers, bouwers, eigenaren en beheerders ter beschikking staan, is ammoniakgas (NH3) vastgesteld als een potentiële brandstof voor de lange termijn die relatief snel op de markt kan worden gebracht en die een (bijna) koolstofvrije oplossing biedt (op tank-to-wake-basis en in sommige gevallen op well-to-wake-basis), ongeacht de herkomst van de brandstof.

Er is weinig recente ervaring met het gebruik van ammoniak als scheepsbrandstof en sommige van de belangrijkste machinetechnologieën (zoals motoren) bevinden zich nog in de ontwikkelingsfase. Maar de ruime ervaring die is opgedaan met de productie en toepassing van ammoniak in de petrochemische industrie en kunstmestindustrie op het land vormt een gezonde basis om het gebruik als scheepsbrandstof uit te breiden. De ervaring met het vervoer van ammoniak in tankers voor vloeibaar gas en de specifieke wettelijke vereisten ten aanzien van opslag, distributie, persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM), etc. die zijn vastgelegd in de internationale code voor de bouw en uitrusting van schepen die vloeibaar gemaakte gassen in bulk vervoeren (IGC-code) bieden een uitgangspunt om de overgang naar ammoniak aangedreven schepen in goede banen te leiden.

Niettemin is er sprake van grote uitdagingen op het gebied van toxiciteit en de bijbehorende risico’s. Hoewel deze beheersbaar zijn, maken ze het ontwerpproces voor schepen complexer (in vergelijking met traditionele brandstoffen en andere brandstoffen en gassen met een laag vlampunt). Hierdoor is het aantal schepen waarvoor ammoniak een geschikte brandstof is, beperkt. Mogelijk zal ammoniak uiteindelijk een betere oplossing blijken te zijn voor zeevrachtschepen dan voor kustvaart-, passagiers- of binnenvaartschepen.

Door onderzoek te doen naar de huidige productiecapaciteit voor ammoniak, het bestaande regelgevingslandschap, mogelijkheden voor brandstofopslag, technologieën voor stroomlevering en stroomopwekking in combinatie met een technologisch-economische analyse en op risicoanalyse gebaseerde casestudy’s, zijn in deze studie de grootste uitdagingen voor de toepassing van ammoniak als brandstof in kaart gebracht. Tevens is vastgesteld welke voordelen ammoniak heeft ten opzichte van andere brandstoffen of gassen met een laag vlampunt en worden technologische hiaten en leemten in de regelgeving vermeld die onmiddellijke toepassing van ammoniak als brandstof in de weg staan. Ook bevat de studie enkele stimuleringsmaatregelen die de toepassing kunnen vergemakkelijken.

Dit rapport is opgesteld in opdracht van de EMSA (European Maritime Safety Agency) onder raamovereenkomst EMSA/OP/43/2020.