Door het inzetten van marktinstrumenten in de zeevaart kunnen de broeikasgasemissies van deze sector worden verminderd en tegelijk fondsen worden gegenereerd ten behoeve van klimaatbeleid in ontwikkelingslanden.
In 2005 waren de internationale lucht- en scheepvaart samen verantwoordelijk voor ongeveer 5% van door de mens veroorzaakte uitstoot van broeikasgassen; sindsdien zijn deze emissies fors blijven stijgen. Het is belangrijk deze emissies aan te pakken, want anders worden maatregelen ter vermindering van emissies op het land ondermijnd. Om ontwikkelingslanden in staat te stellen klimaatbeleid uit te voeren, gericht op zowel adaptatie als emissiereductie, moeten deze landen financieel worden ondersteund. Onder het raamverdrag van de VN inzake klimaatverandering (UNFCCC) bestaat er aan koppeling tussen beleidsmaatregelen in ontwikkelingslanden en klimaatfondsen; onder de huidige economische en financiële omstandigheden is er behoefte aan nieuw financieringsbronnen.
Dergelijke marktinstrumenten moeten zodanig worden vormgegeven en beheerd dat ze geen internationale belasting vormen, noch gepaard gaan met het oormerken van nationale belastinginkomsten, terwijl ze tegelijk toch nieuwe, aanvullende fondsen genereren. Marktinstrumenten die neerkomen op een internationale belasting zouden politiek onhaalbaar zijn, en oormerking zou eveneens door veel landen worden afgewezen.
Uit dit rapport blijkt dat een emissiehandelssysteem aan de vereiste criteria voldoet, mits:
Neha Pahuja, Ankur Garg (TERI)