De zeevaart produceert constant geluid over een brede reeks frequenties en is de grootste bron van menselijk laagfrequent onderwatergeluid (URN) in de maritieme omgeving. Voor zowel maritieme omgevingen als maritieme levensvormen kan URN negatieve gevolgen hebben.
Er gelden momenteel grenzen voor geluidsniveaus vanuit de luchtvaart om onze gezondheid te beschermen. Er bestaan echter geen geluidsgrenzen om te voorkomen dat URN vanuit schepen de maritieme omgeving negatief beïnvloedt.
Om URN in de zeevaart terug te brengen, zijn er verschillende technische en operationele mogelijkheden voorhanden. Idealiter wordt URN bij het ontwerp van nieuwe schepen in overweging genomen, maar tot nu toe is dit zelden het geval. Het is ook mogelijk om bestaande schepen aan te passen om hun URN te verlagen, al is dit lastiger en duurder dan beginnen tijdens de ontwerpfase. Varen op een lagere snelheid is voor bestaande schepen een zeer effectieve manier om URN over het hele frequentiebereik te verminderen.
Dit rapport kijkt met name naar Blue Speeds, een maatregel die vaarsnelheden voorschrijft die de maritieme omgeving beschermen tegen de negatieve gevolgen van URN. Ook worden deze snelheden in verband gebracht met andere voordelen voor maritieme levensvormen en mensen: een lager risico op botsingen met walvissen, lagere BKG-emissies en minder luchtvervuiling.
Er bestaan verschillende beleidsopties om te waarborgen dat vrachtschepen rondom de EU zich houden aan Blue Speeds. Dit rapport analyseert deze opties en schuift er een aantal naar voren die de voorkeur verdient. Hierbij wordt rekening gehouden met de effectiviteit voor de omgeving en politieke en juridische haalbaarheid.
Daarnaast wordt onderzocht welke maatschappelijke kosten en voordelen Blue Speeds als verplichte snelheidslimieten met zich meebrengen en wordt er gekeken naar mogelijkheden voor de implementatie van Blue Speeds.