Verladers besteden veel van het transport uit aan vervoerders. Vervoerders richten hun ritten zo efficiënt mogelijk in, waarbij er vaak op één dag meerdere ritten (full truck loads) voor verschillende verladers worden uitgevoerd door één vrachtauto. Kenmerk van dit soort netwerkritten zijn de verschillende wensen en eisen van de verlader. De eisen richten zich in toenemende mate op de emissies van voertuigen. Dit kunnen wettelijke eisen zijn (milieuzones bijvoorbeeld) of eisen van klanten (de CO2-voetafdruk van vervoer). In principe kunnen zero-emissie (ZE) vrachtauto’s helpen om aan deze eisen te voldoen, maar bij netwerkritten is het moeilijk om de batterijen op te laden door de onvoorspelbaarheid van de route en de standplaats.
In opdracht van Topsector Logistiek heeft CE Delft onderzocht welke mogelijkheden er toch zijn om op termijn te komen tot de inzet van zero-emissievrachtauto’s op netwerkritten. Hiervoor hebben we in vier bijeenkomsten meer dan twintig partijen (verladers en vervoerders) gesproken over hun ideeën hoe te komen tot de inzet van ZE-vrachtwagens op netwerkritten.
We concluderen op basis van opgehaalde input dat op korte termijn de beschikbare laadinfrastructuur te beperkt is om ZE-vrachtauto’s in te zetten op netwerkritten. Dat wil echter niet zeggen dat er nog geen stappen gezet kunnen worden. Op kleine schaal starten is het devies: korte afstanden en/of vaste trajecten waarop een vrachtauto heen en weer pendelt. Voor deze ritten kan laadinfrastructuur worden opgebouwd die later voor netwerkritten op vele locaties aanwezig moet zijn. Verder is voor de eerste stappen richting zero-emissietransport een goede samenwerking (relatie) tussen verlader en vervoerder cruciaal. Wat daarbij komt kijken hebben we in het rapport nader uitgewerkt.