Sinds 2019 zijn grote schepen verplicht om gegevens over hun brandstofverbruik te verzamelen en de geaggregeerde jaarlijkse gegevens te rapporteren aan de Internationale Maritieme Organisatie (IMO), via hun vlaggenstaatadministratie. De gegevens omvatten de totale hoeveelheid brandstof die het schip in een jaar heeft verbruikt per brandstoftype, evenals andere gegevens zoals de afgelegde afstand. Sinds 2023 vormen deze gegevens ook de basis voor een berekening die een Carbon Intensity Indicator (CII) toekent aan bepaalde scheepstypen.
De gerapporteerde gegevens worden opgeslagen in een database die wordt beheerd door de IMO, de Ship Fuel Oil Consumption Database. De gegevens ondersteunen beslissingen over broeikasgasreductie in de scheepvaart. Echter, toegang tot deze database – inclusief de CII van een schip – is momenteel beperkt tot een bepaalde groep gebruikers, namelijk de vlaggenstaatadministraties en erkende Recognised Organisations die in hun naam werken, evenals het IMO-secretariaat. Er is geen openbare toegang en zelfs voor vlaggenstaatadministraties is slechts een deel van de database toegankelijk.
Naast het inventariseren van welke belanghebbenden toegang hebben tot deze brandstofverbruiksgegevens, heeft deze studie ook de voor- en nadelen van het vergroten van de toegankelijkheid van deze gegevens overwogen. Ten slotte werden enkele scenario’s met een grotere toegankelijkheid onderzocht, onder andere via een lopende herziening van de relevante regelgeving op IMO-niveau.
Dit rapport is opgesteld in opdracht van het Environmental Defence Fund (EDF). Het rapport diende als input voor een submissie van EDF aan de 82e vergadering van het IMO Marine Environment Protection Committee (MEPC 82/6/26).