Tata Steel Nederland produceert verschillende soorten staal, een belangrijke grondstof voor veel producten en deze productie zorgt voor veel werkgelegenheid. Daar staat tegenover dat Tata Steel ook de grootste uitstoter van CO2 van Nederland is en veel gezondheidsschade veroorzaakt. Verduurzaming van de staalindustrie is daarom van belang voor omwonenden, het klimaat en de economie.
In dit rapport heeft CE Delft, in opdracht van Greenpeace, twee verduurzamingsplannen voor staalproductie bij Tata Steel Nederland met elkaar vergeleken, op effecten voor de gezondheid, klimaat en prijs van de staalproductie: de plannen van Tata Steel zelf en de voorstellen van Gezondheidsultimatum. In de plannen van Tata Steel worden de fabrieken de komende 10-15 jaar omgebouwd naar een duurzaam productieproces, genaamd DRP-EAF. In de plannen van Gezondheidsultimatum stapt Tata Steel over naar een proces waarbij er halffabricaten (HBI’s) worden geïmporteerd die in IJmuiden verder worden verwerkt tot staal via een zogenaamde EAF. In dit plan wordt er in 2030 ook aanzienlijk minder staal geproduceerd in Ijmuiden, niet 7 maar 4 Mton per jaar.
De resultaten laten zien dat beide plannen ervoor kunnen zorgen dat Tata Steel minder luchtvervuilende stoffen uitstoot en ook de CO2-emissies sterk kunnen afnemen. Het plan van Gezondheidsultimatum heeft daarbij het grootste en snelste effect. We laten ook zien dat de kostprijs van het duurzame staal in beide plannen hoger zal liggen dan bij de huidige productieroute.
Voor de uitvoering van beide verduurzamingsplannen zijn de komende jaren nog veel technische en economische ontwikkelingen nodig. Beide zullen zorgen voor een sterke toename van de vraag naar schroot en elektriciteit. Voor de plannen van Tata Steel is veel aardgas en CCS-capaciteit of waterstof nodig. Het plan van Gezondheidsultimatum heeft halffabricaten nodig. Aan deze vraag naar waterstof, CCS-capaciteit en halffabricaten kan momenteel niet in Nederland worden voldaan.