In het Belastingplan 2020 worden, als onderdeel van het fiscale pakket bij het Klimaatakkoord, de ODE-lasten deels verschoven van burgers naar bedrijven. Hierdoor zullen met name grootverbruikers, waaronder de industrie, met hogere lasten te maken kunnen krijgen.
In dit onderzoek staan de effecten centraal van de stijging van de ODE voor de sector industrie, in het bijzonder de papierindustrie, de chemie en de voedselverwerkende industrie. Daarbij is zowel gekeken naar de effecten op financiële indicatoren en effecten op de verduurzaming van de bedrijfsvoering. De ODE-lasten kunnen beperkt worden als deze maatregelen het energieverbruik van bedrijven kan verlagen.
Uit de financiële impactanalyse van de stijging van de ODE-tarieven blijkt dat de ODE-lasten aanzienlijk stijgen, met een range van 100-500% voor de beschouwde sectoren, terwijl het gemiddelde voor de industrie aan de onderkant van deze range ligt (140%).
De ODE-2020 is op korte termijn doorgevoerd zonder dat de bedrijven de mogelijkheid hebben gehad om hierop te anticiperen. Dit impliceert dat er in 2020 en 2021 nagenoeg geen gedragsreactie kan worden verwacht van de ODE-toename. In de periode 2022-2025 verwachten we een mogelijke beperking van bruto ODE-lasten van rond de 10%. Op de lange termijn (2025-2030), als het potentieel voor maatregelen toeneemt, kan dit oplopen tot maximaal 25-35% aan vermijdbare ODE-lasten.
Daarnaast is een syntheserapport opgesteld waarin verschillende studies (PWC, KPMG, WECR en CE Delft) naar de financiële lasten van de ODE-schuif met elkaar worden vergeleken.
Nico van de Velden (WEcR)