Betalen we als consument wel de échte prijs voor onze producten? Deze vraag staat centraal in dit rapport. ‘True Pricing’ is het concept dat alle maatschappelijke kosten worden meegerekend in de prijs van een product, zoals de schade door emissies tijdens het productieproces. In veel gevallen worden deze kosten niet meegenomen, en is er sprake van een ‘true price gap’. Wanneer we wél echte prijzen zouden betalen, komen we het dichtstbij een situatie waarin de ‘vervuiler betaalt’. De eindgebruiker wordt dan verantwoordelijk gehouden voor alle effecten die het produceren en consumeren van het product veroorzaken.
Op dit moment is bijna geen sprake van True Pricing op consumptiegoederen. In dit rapport analyseren we verschillende type producten, en concluderen we dat in de meeste gevallen de ‘true price gap’ nog erg hoog is. Producten als vlees, zuivel, meubels, kleding en elektronische apparaten hebben veel externe kosten, maar er zijn nauwelijks instrumenten die de consument een prijs laten betalen voor deze effecten (zoals belastingen). Ook worden consumenten in de meeste gevallen niet geïnformeerd over de externe kosten van een product.
Wat is nodig om tot een systeem van echte prijzen te komen? In het rapport doen we ook een verdere analyse op wat de mogelijke effecten zijn van instrumenten om de true price gap te verkleinen, en consumenten beter te informeren. Zo zou je de externe kosten kunnen internaliseren middels milieubelastingen, en/of de consument kunnen informeren over de echte prijs van het product wat ze kopen. Op basis van deze analyse doen we aanbevelingen hoe de overheid bij kan dragen aan het bewegen naar een systeem van echte prijzen.
Op 21 februari 2025 is het rapport door minister Hermans van Klimaat en Groene Groei naar de Tweede Kamer gestuurd.