De glastuinbouwsector heeft emissiereductiedoelstellingen voor 2030 en de ambitie om in 2040 klimaatneutraal te zijn. Dat heeft onder andere gevolgen voor het gebruik van CO₂ in de sector. Die is op dit moment grotendeels afkomstig van fossiele bronnen. In dit onderzoek inventariseren we voor het ministerie van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur (LVVN) de kansen en bedreigingen voor toepassing van duurzame CO2 in de glastuinbouw.
Dit rapport brengt allereerst het potentiële aanbod van duurzame CO2 in Nederland in kaart, en de ontwikkelingen in de vraag vanuit verschillende toepassingen. We beschrijven ook de ontwikkelingen richting een marktmechanisme voor duurzame CO2. Wij concluderen dat er zowel op korte als lange termijn schaarste aan duurzame CO₂ zal ontstaan. Hoe groot deze schaarste daadwerkelijk wordt en de gevolgen daarvan voor de glastuinbouw hangen onder andere af van de inzet van Nederland op koolstofverwijdering, de eventuele vestiging van fabrieken voor synfuels in Nederland en de productie van bio-energie en bio-ethanol. Zowel vraag als aanbod zijn nog erg onzeker.
Het rapport bevat daarnaast een brede inventarisatie van maatregelen waarmee het aanbod van duurzame CO2 kan worden vergroot en in de behoefte van de glastuinbouwsector kan worden voorzien.