De glastuinbouwsector heeft de ambitie om in 2040 klimaatneutraal te zijn. Daarbij is de sector naast generiek beleid en de eigen klimaatinzet afhankelijk van de inspanningen van andere sectoren. Denk bijvoorbeeld aan de levering van externe CO2 voor gewasdosering, restwarmte, of (hernieuwbare) elektriciteit. Dit onderzoek geeft antwoord op de vraag of de glastuinbouwsector met gewijzigd en/of additioneel (integraal) beleid gestimuleerd kan worden om de klimaatdoelstellingen te realiseren. Op dit moment is de overstap naar duurzame warmte niet aantrekkelijk vanwege lage kosten van gas en relatief hoge elektriciteitsprijzen.
In de studie constateren we dat het gasgebruik van glastuinders op dit moment nog niet op een effectieve manier beprijsd wordt. Dit remt de benodigde transitie. De invoering van een individuele CO2-heffing voor tuinders, mogelijk via een aanpassing van het huidige CO2-sectorsysteem, wordt gezien als een kansrijke maatregel. Duurzame warmtetechnieken worden rendabel ten opzichte van een wkk als de Energiebelasting- en ODE-tarieven voor elektriciteit en aardgas in balans zijn en er een vlaktarief voor alle gebruikers geldt.
In de studie doen we daarnaast een serie aanbevelingen om de infrastructuur op orde te brengen, en knelpunten in de financiering van technieken weg te nemen.